7
1
Met een dreun slaat de voordeur achter hem dicht. Hij veegt langs
zijn betraande ogen, want hij ziet alleen een wazige witte vlek op
de straat. Dat moet het busje zijn. Achter hem gaat de deur weer
open.
‘
Renze!’ Moeders stem schiet uit. ‘Kom terug.’
Hij draait zich om en kijkt haar aan. Ze staat in de deuropening. Ze
heeft zijn theemok in haar hand.
‘
De bus is er al,’ bromt hij.
‘
Renze, zo ga je niet weg. Kom even binnen.’
Met een diepe zucht loopt hij terug. Als hij op de mat staat, sluit
moeder zachtjes de deur.
‘
Met zo’n boze bui kun je toch niet naar school gaan?’
‘
Oké, dan niet. Dan blijf ik wel thuis.’
‘
Is het zo erg?’
‘
Op deze school moet ik nog veel meer lezen. En ik
haat
lezen.’
‘
Maar op deze school…’
Ineens is hij woedend. ‘Jullie zeiden dat ze me hier konden
helpen
,
maar ik moet alleen nog maar meer lezen. Lekkere school is dat, ik
steek die hele school nog eens in de fik, met alle boeken erbij!’ De
laatste woorden schreeuwt hij. Meteen daarna klinkt de claxon van
het busje. Twee keer zelfs.
Renze doet de deur open en rent naar de bus. Moeder roept hem
niet nog een keer. Zijn maag voelt aan alsof er een baksteen in zit.
Hij stapt in zonder de chauffeur aan te kijken. Die moppert een
beetje. Zwijgend gaat hij zitten en klikt zijn gordel vast.
